tranciate
Italian
Etymology 1
Verb
tranciate
inflection of
tranciare
:
second-person plural present
indicative
/
subjunctive
second-person plural imperative
Etymology 2
Participle
tranciate
f
pl
feminine plural of
tranciato
Anagrams
antracite
,
cattarine
,
certanità
,
cretinata
,
incartate
,
natatrice
,
recintata
,
ricantate