transfixus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of trānsfīgō.

Participle

trānsfīxus (feminine trānsfīxa, neuter trānsfīxum); first/second-declension participle

  1. pierced through
  2. transfixed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative trānsfīxus trānsfīxa trānsfīxum trānsfīxī trānsfīxae trānsfīxa
genitive trānsfīxī trānsfīxae trānsfīxī trānsfīxōrum trānsfīxārum trānsfīxōrum
dative trānsfīxō trānsfīxae trānsfīxō trānsfīxīs
accusative trānsfīxum trānsfīxam trānsfīxum trānsfīxōs trānsfīxās trānsfīxa
ablative trānsfīxō trānsfīxā trānsfīxō trānsfīxīs
vocative trānsfīxe trānsfīxa trānsfīxum trānsfīxī trānsfīxae trānsfīxa

Descendants

  • Italian: trafisso

References

  • transfixus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • transfixus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.