transitans
Latin
Etymology
Present participle of transito.
Participle
trānsitāns (genitive trānsitantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | trānsitāns | trānsitantēs | trānsitantia | ||
| genitive | trānsitantis | trānsitantium | |||
| dative | trānsitantī | trānsitantibus | |||
| accusative | trānsitantem | trānsitāns | trānsitantēs trānsitantīs |
trānsitantia | |
| ablative | trānsitante trānsitantī1 |
trānsitantibus | |||
| vocative | trānsitāns | trānsitantēs | trānsitantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “transitans”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- transitans in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.