transmutatio
Latin
Etymology
trāns- + mūtātiō (or trānsmūtō + -tiō), post-Augustean. First attested in the late 1st century.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trãːs.muːˈtaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ranz.muˈt̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
trānsmūtātiō f (genitive trānsmūtātiōnis); third declension
- (grammar) transposition
- c. 35 CE – 100 CE, Quintilian, Institutio Oratoria 1.5.39:
- trānsmūtātiōne, quā ōrdō turbātur
- By transposition, by which the order [of words] is confused
- trānsmūtātiōne, quā ōrdō turbātur
- changing, variability, alteration, transmutation
- Vulgata—Epistula Jacobi 1.17:
- Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio.
- Every good gift and every perfect gift is from above, and comes down from the Father of lights, with whom is no variability, nor shadow of turning.
- Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio.
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | trānsmūtātiō | trānsmūtātiōnēs |
genitive | trānsmūtātiōnis | trānsmūtātiōnum |
dative | trānsmūtātiōnī | trānsmūtātiōnibus |
accusative | trānsmūtātiōnem | trānsmūtātiōnēs |
ablative | trānsmūtātiōne | trānsmūtātiōnibus |
vocative | trānsmūtātiō | trānsmūtātiōnēs |
Related terms
Descendants
- Catalan: transmutació
- English: transmutation
- French: transmutation
- Galician: transmutación
- Italian: trasmutazione
- Portuguese: transmutação
- Russian: трансмутация (transmutacija)
- Spanish: transmutación
References
- “transmutatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- transmutatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.