tribulans
Latin
Etymology
Present participle of tribulō.
Participle
tribulāns (genitive tribulantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | tribulāns | tribulantēs | tribulantia | ||
| genitive | tribulantis | tribulantium | |||
| dative | tribulantī | tribulantibus | |||
| accusative | tribulantem | tribulāns | tribulantēs tribulantīs |
tribulantia | |
| ablative | tribulante tribulantī1 |
tribulantibus | |||
| vocative | tribulāns | tribulantēs | tribulantia | ||
1When used purely as an adjective.