tribunitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trɪ.buːˈnɪ.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ri.buˈnit̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
tribūnitius (feminine tribūnitia, neuter tribūnitium); first/second-declension adjective
- alternative form of tribūnicius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tribūnitius | tribūnitia | tribūnitium | tribūnitiī | tribūnitiae | tribūnitia | |
| genitive | tribūnitiī | tribūnitiae | tribūnitiī | tribūnitiōrum | tribūnitiārum | tribūnitiōrum | |
| dative | tribūnitiō | tribūnitiae | tribūnitiō | tribūnitiīs | |||
| accusative | tribūnitium | tribūnitiam | tribūnitium | tribūnitiōs | tribūnitiās | tribūnitia | |
| ablative | tribūnitiō | tribūnitiā | tribūnitiō | tribūnitiīs | |||
| vocative | tribūnitie | tribūnitia | tribūnitium | tribūnitiī | tribūnitiae | tribūnitia | |
References
- “tribunitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press