triticeus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [triːˈtɪ.ke.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪riˈt̪iː.t͡ʃe.us]
Adjective
trīticeus (feminine trīticea, neuter trīticeum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | trīticeus | trīticea | trīticeum | trīticeī | trīticeae | trīticea | |
genitive | trīticeī | trīticeae | trīticeī | trīticeōrum | trīticeārum | trīticeōrum | |
dative | trīticeō | trīticeae | trīticeō | trīticeīs | |||
accusative | trīticeum | trīticeam | trīticeum | trīticeōs | trīticeās | trīticea | |
ablative | trīticeō | trīticeā | trīticeō | trīticeīs | |||
vocative | trīticee | trīticea | trīticeum | trīticeī | trīticeae | trīticea |
Descendants
- → Catalan: tritici
References
- “triticeus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “triticeus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- triticeus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.