tronarvinge
Swedish
Etymology
tron (“throne”) + arvinge (“heir”)
Noun
tronarvinge c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | tronarvinge | tronarvinges |
| definite | tronarvingen | tronarvingens | |
| plural | indefinite | tronarvingar | tronarvingars |
| definite | tronarvingarna | tronarvingarnas |