tubarius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tuːˈbaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪uˈbaː.ri.us]
Etymology 1
From tuba (“a trumpet”) + -ārius (“-er, -or”, agent noun suffix).
Noun
tūbārius m (genitive tūbāriī or tūbārī); second declension
Inflection
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tūbārius | tūbāriī |
| genitive | tūbāriī tūbārī1 |
tūbāriōrum |
| dative | tūbāriō | tūbāriīs |
| accusative | tūbārium | tūbāriōs |
| ablative | tūbāriō | tūbāriīs |
| vocative | tūbārie | tūbāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Etymology 2
From tuba (“a trumpet”) + -ārius (“-ary”, adjectival suffix).
Adjective
tūbārius (feminine tūbāria, neuter tūbārium); first/second-declension adjective (New Latin)
- (relational) of or relating to the trumpet
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tūbārius | tūbāria | tūbārium | tūbāriī | tūbāriae | tūbāria | |
| genitive | tūbāriī | tūbāriae | tūbāriī | tūbāriōrum | tūbāriārum | tūbāriōrum | |
| dative | tūbāriō | tūbāriae | tūbāriō | tūbāriīs | |||
| accusative | tūbārium | tūbāriam | tūbārium | tūbāriōs | tūbāriās | tūbāria | |
| ablative | tūbāriō | tūbāriā | tūbāriō | tūbāriīs | |||
| vocative | tūbārie | tūbāria | tūbārium | tūbāriī | tūbāriae | tūbāria | |
Descendants
- ⇒ English: torus tubarius
References
- “tubarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press