tuitus
Latin
Etymology
Past passive participle of tueor
Participle
tuitus (feminine tuita, neuter tuitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tuitus | tuita | tuitum | tuitī | tuitae | tuita | |
| genitive | tuitī | tuitae | tuitī | tuitōrum | tuitārum | tuitōrum | |
| dative | tuitō | tuitae | tuitō | tuitīs | |||
| accusative | tuitum | tuitam | tuitum | tuitōs | tuitās | tuita | |
| ablative | tuitō | tuitā | tuitō | tuitīs | |||
| vocative | tuite | tuita | tuitum | tuitī | tuitae | tuita | |
References
- “tuitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press