tupeu
Catalan
Verb
tupeu
- inflection of tupar:
- second-person plural present indicative/subjunctive
- second-person plural imperative
Romanian
Etymology
Noun
tupeu n (plural tupeuri)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | tupeu | tupeul | tupeuri | tupeurile | |
genitive-dative | tupeu | tupeului | tupeuri | tupeurilor | |
vocative | tupeule | tupeurilor |