turpiloquus
Latin
Etymology
From turpis (“ugly, unseemly”) + -loquus (“speaking”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tʊrˈpɪ.ɫɔ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪urˈpiː.lo.kʷus]
Adjective
turpiloquus (feminine turpiloqua, neuter turpiloquum); first/second-declension adjective
- talking in a shameless manner
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | turpiloquus | turpiloqua | turpiloquum | turpiloquī | turpiloquae | turpiloqua | |
| genitive | turpiloquī | turpiloquae | turpiloquī | turpiloquōrum | turpiloquārum | turpiloquōrum | |
| dative | turpiloquō | turpiloquae | turpiloquō | turpiloquīs | |||
| accusative | turpiloquum | turpiloquam | turpiloquum | turpiloquōs | turpiloquās | turpiloqua | |
| ablative | turpiloquō | turpiloquā | turpiloquō | turpiloquīs | |||
| vocative | turpiloque | turpiloqua | turpiloquum | turpiloquī | turpiloquae | turpiloqua | |