turpilucricupidus

Latin

Etymology

Coined by Plautus, from a compound of turpis (shameful) +‎ lucrum (gain) +‎ cupidus (eager).

Pronunciation

Adjective

turpilucricupidus (feminine turpilucricupida, neuter turpilucricupidum); first/second-declension adjective

  1. (hapax legomenon) Greedy for shameful or dishonorable profit.
    • c. 195 BCE, Plautus, Trinummus 1.2.61–66:
      Cal. Exspectō sī quid dīcās. Meg. prīmumdum omnium, male dictitātur tibi volgō in sermōnibus: turpilucricupidum tē vocant cīvēs tuī; tum autem sunt aliī quī tē volturium vocant: hostīsne an cīvīs comedis parvī pendere. Haec quom audiō in tē dīcī, discrucior miser.
      Cal. If you have anything to say, I am waiting for it. Meg. Then, first of all, you are badly spoken of in general conversation by the public. Your fellow-citizens are calling you greedy of grovelling gain; and then, again, there are others who nickname you a vulture, and say that you care but little whether you devour enemies or fellow-citizens. Since I have heard these things said against you, I have, to my misery, been sadly agitated.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative turpilucricupidus turpilucricupida turpilucricupidum turpilucricupidī turpilucricupidae turpilucricupida
genitive turpilucricupidī turpilucricupidae turpilucricupidī turpilucricupidōrum turpilucricupidārum turpilucricupidōrum
dative turpilucricupidō turpilucricupidae turpilucricupidō turpilucricupidīs
accusative turpilucricupidum turpilucricupidam turpilucricupidum turpilucricupidōs turpilucricupidās turpilucricupida
ablative turpilucricupidō turpilucricupidā turpilucricupidō turpilucricupidīs
vocative turpilucricupide turpilucricupida turpilucricupidum turpilucricupidī turpilucricupidae turpilucricupida

References