turritus

Latin

Etymology

From turris (tower) +‎ -ītus.

Pronunciation

Adjective

turrītus (feminine turrīta, neuter turrītum); first/second-declension adjective

  1. towered, turreted
  2. towering, lofty

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative turrītus turrīta turrītum turrītī turrītae turrīta
genitive turrītī turrītae turrītī turrītōrum turrītārum turrītōrum
dative turrītō turrītae turrītō turrītīs
accusative turrītum turrītam turrītum turrītōs turrītās turrīta
ablative turrītō turrītā turrītō turrītīs
vocative turrīte turrīta turrītum turrītī turrītae turrīta

References

  • turritus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • turritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.