tutanj
Serbo-Croatian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *tǫtьňь (Russian ту́тен (túten), Polish tęten), ultimately from Proto-Indo-European *tenh₂-, *tonh₂- (“to make a loud sound, thunder”), akin to Latin tonare.
Pronunciation
- IPA(key): /tûːtaɲ/
- Hyphenation: tu‧tanj
Noun
tȗtanj m inan (Cyrillic spelling ту̑тањ)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tȗtanj | tȗtnji/tȕtnjevi |
| genitive | tȗtnja | tutnja/tutnjeva |
| dative | tutnju | tutnjima/tutnjevima |
| accusative | tutanj | tutnje/tutnjeve |
| vocative | tutnju | tutnji/tutnjevi |
| locative | tutnju | tutnjima/tutnjevima |
| instrumental | tutnjem | tutnjima/tutnjevima |
Further reading
- “tutanj”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025