tytularny

Polish

Etymology

Borrowed from French titulaire.[1][2] First attested in 1723.[3] Compare Kashubian titularny.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /tɘ.tuˈlar.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arnɘ
  • Syllabification: ty‧tu‧lar‧ny

Adjective

tytularny (not comparable, derived adverb tytularnie)

  1. titular (existing in name only)
  2. titular (named or referred to in the title)

Declension

Declension of tytularny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative tytularny tytularna tytularne tytularni tytularne
genitive tytularnego tytularnej tytularnego tytularnych
dative tytularnemu tytularnej tytularnemu tytularnym
accusative tytularnego tytularny tytularną tytularne tytularnych tytularne
instrumental tytularnym tytularną tytularnym tytularnymi
locative tytularnym tytularnej tytularnym tytularnych

Derived terms

nouns
  • tytularność

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “tytularny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “tytularny”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Jan Fryderyk Sapieha (1723) Monumenta albo zebranie starozytnych ozdob […] (in Polish), page 266

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.