Turkish
Etymology 1
Inherited from Ottoman Turkish اوچ, from Old Anatolian Turkish اوج, from Proto-Turkic *ūč (“end, edge”).
Noun
uç (definite accusative ucu, plural uçlar)
- extreme
- tip (extreme)
- top (of something)
Declension
Declension of uç
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
uç
|
uçlar
|
| definite accusative
|
ucu
|
uçları
|
| dative
|
uca
|
uçlara
|
| locative
|
uçta
|
uçlarda
|
| ablative
|
uçtan
|
uçlardan
|
| genitive
|
ucun
|
uçların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucum
|
uçlarım
|
| 2nd singular
|
ucun
|
uçların
|
| 3rd singular
|
ucu
|
uçları
|
| 1st plural
|
ucumuz
|
uçlarımız
|
| 2nd plural
|
ucunuz
|
uçlarınız
|
| 3rd plural
|
uçları
|
uçları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucumu
|
uçlarımı
|
| 2nd singular
|
ucunu
|
uçlarını
|
| 3rd singular
|
ucunu
|
uçlarını
|
| 1st plural
|
ucumuzu
|
uçlarımızı
|
| 2nd plural
|
ucunuzu
|
uçlarınızı
|
| 3rd plural
|
uçlarını
|
uçlarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucuma
|
uçlarıma
|
| 2nd singular
|
ucuna
|
uçlarına
|
| 3rd singular
|
ucuna
|
uçlarına
|
| 1st plural
|
ucumuza
|
uçlarımıza
|
| 2nd plural
|
ucunuza
|
uçlarınıza
|
| 3rd plural
|
uçlarına
|
uçlarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucumda
|
uçlarımda
|
| 2nd singular
|
ucunda
|
uçlarında
|
| 3rd singular
|
ucunda
|
uçlarında
|
| 1st plural
|
ucumuzda
|
uçlarımızda
|
| 2nd plural
|
ucunuzda
|
uçlarınızda
|
| 3rd plural
|
uçlarında
|
uçlarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucumdan
|
uçlarımdan
|
| 2nd singular
|
ucundan
|
uçlarından
|
| 3rd singular
|
ucundan
|
uçlarından
|
| 1st plural
|
ucumuzdan
|
uçlarımızdan
|
| 2nd plural
|
ucunuzdan
|
uçlarınızdan
|
| 3rd plural
|
uçlarından
|
uçlarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucumun
|
uçlarımın
|
| 2nd singular
|
ucunun
|
uçlarının
|
| 3rd singular
|
ucunun
|
uçlarının
|
| 1st plural
|
ucumuzun
|
uçlarımızın
|
| 2nd plural
|
ucunuzun
|
uçlarınızın
|
| 3rd plural
|
uçlarının
|
uçlarının
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ucum
|
uçlarım
|
| 2nd singular
|
uçsun
|
uçlarsın
|
| 3rd singular
|
uç
uçtur
|
uçlar
uçlardır
|
| 1st plural
|
ucuz
|
uçlarız
|
| 2nd plural
|
uçsunuz
|
uçlarsınız
|
| 3rd plural
|
uçlar
|
uçlardır
|
|
Etymology 2
Verb
uç
- second-person singular imperative of uçmak