ubertus
Latin
Etymology
From ūber (“fruitful, copious”) + -tus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [uːˈbɛr.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [uˈbɛr.t̪us]
Adjective
ūbertus (feminine ūberta, neuter ūbertum); first/second-declension adjective
- fruitful
- Synonyms: fertilis, frūctuōsus
- copious, rich
- c. 177 CE, Aulus Gellius, Noctes Atticae 6.14.7:
- Sed ea ipsa genera dīcendī jam antīquitus trādita ab Homērō sunt tria in tribus: magnificum in Ulixe et ūbertum, subtīle in Menelāō et cohibitum, mixtum moderātumque in Nestore.
- (please add an English translation of this quotation)
- Sed ea ipsa genera dīcendī jam antīquitus trādita ab Homērō sunt tria in tribus: magnificum in Ulixe et ūbertum, subtīle in Menelāō et cohibitum, mixtum moderātumque in Nestore.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ūbertus | ūberta | ūbertum | ūbertī | ūbertae | ūberta | |
| genitive | ūbertī | ūbertae | ūbertī | ūbertōrum | ūbertārum | ūbertōrum | |
| dative | ūbertō | ūbertae | ūbertō | ūbertīs | |||
| accusative | ūbertum | ūbertam | ūbertum | ūbertōs | ūbertās | ūberta | |
| ablative | ūbertō | ūbertā | ūbertō | ūbertīs | |||
| vocative | ūberte | ūberta | ūbertum | ūbertī | ūbertae | ūberta | |