ubicatus
Latin
Adjective
ubicātus (feminine ubicāta, neuter ubicātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ubicātus | ubicāta | ubicātum | ubicātī | ubicātae | ubicāta | |
| genitive | ubicātī | ubicātae | ubicātī | ubicātōrum | ubicātārum | ubicātōrum | |
| dative | ubicātō | ubicātae | ubicātō | ubicātīs | |||
| accusative | ubicātum | ubicātam | ubicātum | ubicātōs | ubicātās | ubicāta | |
| ablative | ubicātō | ubicātā | ubicātō | ubicātīs | |||
| vocative | ubicāte | ubicāta | ubicātum | ubicātī | ubicātae | ubicāta | |