uitgekookt

Dutch

Etymology

From uitkoken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯t.xəˌkoːkt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧ge‧kookt

Verb

uitgekookt

  1. past participle of uitkoken

Adjective

uitgekookt (comparative uitgekookter, superlative uitgekooktst)

  1. cooked thoroughly; overcooked
  2. cunning, shrewd, sly

Declension

Declension of uitgekookt
uninflected uitgekookt
inflected uitgekookte
comparative uitgekookter
positive comparative superlative
predicative/adverbial uitgekookt uitgekookter het uitgekooktst
het uitgekooktste
indefinite m./f. sing. uitgekookte uitgekooktere uitgekooktste
n. sing. uitgekookt uitgekookter uitgekooktste
plural uitgekookte uitgekooktere uitgekooktste
definite uitgekookte uitgekooktere uitgekooktste
partitive uitgekookts uitgekookters —

Derived terms

  • uitgekooktheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.