ultimatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ultimō
Participle
ultimātus (feminine ultimāta, neuter ultimātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ultimātus | ultimāta | ultimātum | ultimātī | ultimātae | ultimāta | |
| genitive | ultimātī | ultimātae | ultimātī | ultimātōrum | ultimātārum | ultimātōrum | |
| dative | ultimātō | ultimātae | ultimātō | ultimātīs | |||
| accusative | ultimātum | ultimātam | ultimātum | ultimātōs | ultimātās | ultimāta | |
| ablative | ultimātō | ultimātā | ultimātō | ultimātīs | |||
| vocative | ultimāte | ultimāta | ultimātum | ultimātī | ultimātae | ultimāta | |