umysł

See also: úmysl and umyśl

Polish

Etymology

Deverbal from umyślić.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈu.mɘsw/

(Lesser Poland):
- (Biecz) IPA^(key): /ˈu.mɘs/

Audio 1: (file)
Audio 2: (file)
Rhymes: -umɘsw
Syllabification: u‧mysł

Noun

umysł m inan

mind (ability for rational thought)
mind (somebody that embodies certain mental qualities)

Declension

Declension of umysł

	singular	plural
nominative	umysł	umysły
genitive	umysłu	umysłów
dative	umysłowi	umysłom
accusative	umysł	umysły
instrumental	umysłem	umysłami
locative	umyśle	umysłach
vocative	umyśle	umysły

Derived terms

adjective

umysłowy

Related terms

adjective

umyślny

adverbs

umysłowie
umysłowo
umyślnie

nouns

umysłowiec
umysłowość
umyślność

verb

umyślić impf

Further reading

umysł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
umysł in Polish dictionaries at PWN
Roman Zawiliński (1880) “umys”, in “Gwara brzezińska w pow. ropczyckim”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I) (in Polish), volume 8, Krakow: Akademia Umiejętności, page 233