uncinatus
Latin
Etymology
From uncīnus (“hook”) + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ʊŋ.kiːˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [un̠ʲ.t͡ʃiˈnaː.t̪us]
Adjective
uncīnātus (feminine uncīnāta, neuter uncīnātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | uncīnātus | uncīnāta | uncīnātum | uncīnātī | uncīnātae | uncīnāta | |
| genitive | uncīnātī | uncīnātae | uncīnātī | uncīnātōrum | uncīnātārum | uncīnātōrum | |
| dative | uncīnātō | uncīnātae | uncīnātō | uncīnātīs | |||
| accusative | uncīnātum | uncīnātam | uncīnātum | uncīnātōs | uncīnātās | uncīnāta | |
| ablative | uncīnātō | uncīnātā | uncīnātō | uncīnātīs | |||
| vocative | uncīnāte | uncīnāta | uncīnātum | uncīnātī | uncīnātae | uncīnāta | |
Related terms
Descendants
- English: uncinate
References
- “uncinatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “uncinatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- uncinatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.