undaturus

Latin

Etymology

Future active participle of undō

Participle

undātūrus (feminine undātūra, neuter undātūrum); first/second-declension participle

  1. about to undulate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative undātūrus undātūra undātūrum undātūrī undātūrae undātūra
genitive undātūrī undātūrae undātūrī undātūrōrum undātūrārum undātūrōrum
dative undātūrō undātūrae undātūrō undātūrīs
accusative undātūrum undātūram undātūrum undātūrōs undātūrās undātūra
ablative undātūrō undātūrā undātūrō undātūrīs
vocative undātūre undātūra undātūrum undātūrī undātūrae undātūra