undecimviratus
Latin
Etymology
From ūndecimvir + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [uːn.dɛ.kɪm.wɪˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [un̪.d̪e.t͡ʃim.viˈraː.t̪us]
Noun
ūndecimvirātus m (genitive ūndecimvirātūs); fourth declension
- undecimvirate (rank or office of an undecimvir)
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ūndecimvirātus | ūndecimvirātūs |
| genitive | ūndecimvirātūs | ūndecimvirātuum |
| dative | ūndecimvirātuī | ūndecimvirātibus |
| accusative | ūndecimvirātum | ūndecimvirātūs |
| ablative | ūndecimvirātū | ūndecimvirātibus |
| vocative | ūndecimvirātus | ūndecimvirātūs |