unfriþmann

Old English

Etymology

From unfriþ (hostility) +‎ mann (person).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈunˌfriθ.mɑnn/, [ˈunˌfrið.mɑn]

Noun

unfriþmann m

  1. a person from a hostile country

Declension

Strong consonant stem:

singular plural
nominative unfriþmann unfriþmenn
accusative unfriþmann unfriþmenn
genitive unfriþmannes unfriþmanna
dative unfriþmenn unfriþmannum

References