unguentarius
Latin
Etymology
From unguent(um) (“ointment”, “perfume”) + -ārius (“-ary”, “pertaining to”, suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ʊŋ.ɡʷɛnˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [uŋ.ɡʷen̪ˈt̪aː.ri.us]
Adjective
unguentārius (feminine unguentāria, neuter unguentārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | unguentārius | unguentāria | unguentārium | unguentāriī | unguentāriae | unguentāria | |
| genitive | unguentāriī | unguentāriae | unguentāriī | unguentāriōrum | unguentāriārum | unguentāriōrum | |
| dative | unguentāriō | unguentāriae | unguentāriō | unguentāriīs | |||
| accusative | unguentārium | unguentāriam | unguentārium | unguentāriōs | unguentāriās | unguentāria | |
| ablative | unguentāriō | unguentāriā | unguentāriō | unguentāriīs | |||
| vocative | unguentārie | unguentāria | unguentārium | unguentāriī | unguentāriae | unguentāria | |
Related terms
Descendants
- Italian: unguentario
Noun
unguentārius m (genitive unguentāriī or unguentārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Italian: unguentario
References
- “unguentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “unguentarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- unguentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.