unreini
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *unhrainī, from Proto-Germanic *unhrainiz; equivalent to un- + reini.
Adjective
unreini
Inflection
Declension of unreini (ja-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | unreini | unreini | unreini | unreina, unreine | ||
| accusative | unreinen | unreina | unreini | unreina, unreine | ||
| genitive | unreines | unreinero | unreines | unreinero | ||
| dative | unreinin, unreinemo | unreinero | unreinin, unreinemo | unreinon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | unreino | unreina | unreina | unreinon | ||
| accusative | unreinon | unreinon | unreina | unreinon | ||
| genitive | unreinin | unreinon | unreinin | unreinono | ||
| dative | unreinin | unreinon | unreinin | unreinon | ||
Descendants
- Middle Dutch: onreine
- Dutch: onrein
Further reading
- “unrēni”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012