uosobić

Polish

Etymology

From u- +‎ osoba +‎ -ić.

Pronunciation

  • IPA(key): /u.ɔˈsɔ.bit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: u‧o‧so‧bić

Verb

uosobić pf (imperfective uosabiać)

  1. (transitive) to personify, to embody

Conjugation

Conjugation of uosobić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uosobić
future tense 1st uosobię uosobimy
2nd uosobisz uosobicie
3rd uosobi uosobią
impersonal uosobi się
past tense 1st uosobiłem,
-(e)m uosobił 		uosobiłam,
-(e)m uosobiła 		uosobiłom,
-(e)m uosobiło 		uosobiliśmy,
-(e)śmy uosobili 		uosobiłyśmy,
-(e)śmy uosobiły
2nd uosobiłeś,
-(e)ś uosobił 		uosobiłaś,
-(e)ś uosobiła 		uosobiłoś,
-(e)ś uosobiło 		uosobiliście,
-(e)ście uosobili 		uosobiłyście,
-(e)ście uosobiły
3rd uosobił uosobiła uosobiło uosobili uosobiły
impersonal uosobiono
conditional 1st uosobiłbym,
bym uosobił 		uosobiłabym,
bym uosobiła 		uosobiłobym,
bym uosobiło 		uosobilibyśmy,
byśmy uosobili 		uosobiłybyśmy,
byśmy uosobiły
2nd uosobiłbyś,
byś uosobił 		uosobiłabyś,
byś uosobiła 		uosobiłobyś,
byś uosobiło 		uosobilibyście,
byście uosobili 		uosobiłybyście,
byście uosobiły
3rd uosobiłby,
by uosobił 		uosobiłaby,
by uosobiła 		uosobiłoby,
by uosobiło 		uosobiliby,
by uosobili 		uosobiłyby,
by uosobiły
impersonal uosobiono by
imperative 1st niech uosobię uosobmy
2nd uosob uosobcie
3rd niech uosobi niech uosobią
passive adjectival participle uosobiony uosobiona uosobione uosobieni uosobione
anterior adverbial participle uosobiwszy
verbal noun uosobienie

Further reading

  • uosobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uosobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.