urḫum

Akkadian

Root
'-r-ḫ
1 term

Etymology

From Proto-Semitic *ʔurḫ- (road). Cognate with Biblical Hebrew אֹרַח (ʾóraḥ, way, path).

Pronunciation

Noun

urḫum f or m (construct state uruḫ, pronominal state uruḫ or urḫa, plural urḫū or urḫātum f or urḫānu) (from Old Assyrian/Old Babylonian on)

  1. road, path, way
    𒀀𒇷𒅅 𒌨𒄭𒅎 [ālik urḫim]a-li-ik ur-ḫi-imtraveller
    𒌑𒊒𒄴 𒊭𒈨𒂊 [uruḫ šamê]u₂-ru-uḫ ša-me-eway of life (literally, “heavenly path”)
    𒌑𒊒𒄴 𒊭𒁲𒅎 [uruḫ šadîm]u₂-ru-uḫ ša-di-immountain path
    𒌨𒄩𒋗 𒄿𒅋𒆷𒀝 [urḫašu illak]ur-ḫa-šu i-il-la-akhe goes his own way

Alternative forms

Cuneiform spellings
Logograms Phonetic
  • (pseudologogram, rare) 𒌚 (ITI)
  • 𒌫𒄷𒌝 (ur₂-ḫu-um)
  • 𒌨𒄷 (ur-ḫu)
  • (accusative) 𒌨𒄩𒄠 (ur-ḫa-am)
  • (accusative) 𒌨𒄩 (ur-ḫa)
  • (genitive) 𒌨𒄭𒅎 (ur-ḫi-im)
  • (construct state) 𒌑𒊒𒄴 (u₂-ru-uḫ)

References