urbanicianus
Latin
Etymology
From urbanus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ʊr.baː.nɪ.kiˈaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ur.ba.ni.t͡ʃiˈaː.nus]
Adjective
urbāniciānus (feminine urbāniciāna, neuter urbāniciānum); first/second-declension adjective
- (in military language, of Rome) garrisoned in the city
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | urbāniciānus | urbāniciāna | urbāniciānum | urbāniciānī | urbāniciānae | urbāniciāna | |
| genitive | urbāniciānī | urbāniciānae | urbāniciānī | urbāniciānōrum | urbāniciānārum | urbāniciānōrum | |
| dative | urbāniciānō | urbāniciānae | urbāniciānō | urbāniciānīs | |||
| accusative | urbāniciānum | urbāniciānam | urbāniciānum | urbāniciānōs | urbāniciānās | urbāniciāna | |
| ablative | urbāniciānō | urbāniciānā | urbāniciānō | urbāniciānīs | |||
| vocative | urbāniciāne | urbāniciāna | urbāniciānum | urbāniciānī | urbāniciānae | urbāniciāna | |
References
- “urbanicianus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urbanicianus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.