urbicarius
Latin
Etymology
From urbicus (“urban”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ʊr.bɪˈkaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ur.biˈkaː.ri.us]
Adjective
urbicārius (feminine urbicāria, neuter urbicārium); first/second-declension adjective
- (post-classical) of or belonging to a city; urban
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | urbicārius | urbicāria | urbicārium | urbicāriī | urbicāriae | urbicāria | |
| genitive | urbicāriī | urbicāriae | urbicāriī | urbicāriōrum | urbicāriārum | urbicāriōrum | |
| dative | urbicāriō | urbicāriae | urbicāriō | urbicāriīs | |||
| accusative | urbicārium | urbicāriam | urbicārium | urbicāriōs | urbicāriās | urbicāria | |
| ablative | urbicāriō | urbicāriā | urbicāriō | urbicāriīs | |||
| vocative | urbicārie | urbicāria | urbicārium | urbicāriī | urbicāriae | urbicāria | |
References
- “urbicarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urbicarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.