urniger
Latin
Etymology
From urna (“urn, jar”) + -ger (“bearing”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈʊr.nɪ.ɡɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈur.ni.d͡ʒer]
Adjective
urniger (feminine urnigera, neuter urnigerum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | urniger | urnigera | urnigerum | urnigerī | urnigerae | urnigera | |
| genitive | urnigerī | urnigerae | urnigerī | urnigerōrum | urnigerārum | urnigerōrum | |
| dative | urnigerō | urnigerae | urnigerō | urnigerīs | |||
| accusative | urnigerum | urnigeram | urnigerum | urnigerōs | urnigerās | urnigera | |
| ablative | urnigerō | urnigerā | urnigerō | urnigerīs | |||
| vocative | urniger | urnigera | urnigerum | urnigerī | urnigerae | urnigera | |
Derived terms
- puer urniger (“Aquarius”)
References
- “urniger”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urniger in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.