uroczystość

Polish

Etymology

From uroczysty +‎ -ość.[1][2] First attested in the 16th century.[3] Compare Kashubian ùroczëstosc and Silesian uroczystość.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /u.rɔˈt͡ʂɘs.tɔɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘstɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: u‧ro‧czys‧tość

Noun

uroczystość f (related adjective uroczystościowy)

  1. (countable) ceremony, celebration, function
    Synonyms: fest, gala, galówka, obchody
  2. (uncountable) formalness, ceremonialness
    Synonyms: patos, podniosłość
  3. (countable, obsolete) ceremonial day; holiday

Declension

Declension of uroczystość
singular plural
nominative uroczystość uroczystości
genitive uroczystości uroczystości
dative uroczystości uroczystościom
accusative uroczystość uroczystości
instrumental uroczystością uroczystościami
locative uroczystości uroczystościach
vocative uroczystości uroczystości

References

  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “uroczysty”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. ^ Krystyna Długosz-Kurczabowa (2021) “rzec”, in Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, →ISBN
  3. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “uroczystość”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.