uruş
See also: urus
Turkmen
Etymology
From *uruš (“war”), ultimately from Proto-Turkic *ur- (“to hit”). Equivalent to ur- + -uş.
Noun
uruş (definite accusative urşy, plural uruşlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | uruş | uruşlar |
| accusative | urşy | uruşlary |
| genitive | urşuň | uruşlaryň |
| dative | urşa | uruşlara |
| locative | uruşda | uruşlarda |
| ablative | uruşdan | uruşlardan |