urzeczony

Polish

Etymology

From urzec +‎ -ony.

Pronunciation

  • IPA(key): /u.ʐɛˈt͡ʂɔ.nɘ/
  • Rhymes: -ɔnɘ
  • Syllabification: u‧rze‧czo‧ny

Adjective

urzeczony (comparative bardziej urzeczony, superlative najbardziej urzeczony, no derived adverb)

  1. spellbound, fascinated, rapt, bewitched, entranced, enthralled, captivated (fascinated by something; entranced as if by a spell)
    Synonyms: zachwycony, zafascynowany

Declension

Declension of urzeczony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative urzeczony urzeczona urzeczone urzeczeni urzeczone
genitive urzeczonego urzeczonej urzeczonego urzeczonych
dative urzeczonemu urzeczonej urzeczonemu urzeczonym
accusative urzeczonego urzeczony urzeczoną urzeczone urzeczonych urzeczone
instrumental urzeczonym urzeczoną urzeczonym urzeczonymi
locative urzeczonym urzeczonej urzeczonym urzeczonych
adjectives
adverbs
  • urzekająco
nouns
  • urzeczenie
verbs

Participle

urzeczony (passive adjectival)

  1. masculine singular passive adjectival participle of urzec

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.