uspokajacz

Polish

Etymology

From uspokajać +‎ -acz. First attested in 1849.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /u.spɔˈka.jat͡ʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ajat͡ʂ
  • Syllabification: u‧spo‧ka‧jacz

Noun

uspokajacz m pers

  1. (obsolete) calmer; peacemaker

Declension

References

  1. ^ Edmund Chojecki (1849) Rewolucjoniści i stronnictwa wsteczne (in Polish), page 288

Further reading