usposobienie

Polish

Etymology

From usposobić +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /u.spɔ.sɔˈbjɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: u‧spo‧so‧bie‧nie

Noun

usposobienie n

  1. (uncountable) verbal noun of usposobić
  2. (countable) disposition (person's inherent qualities of mind and character)

Declension

verbs

Further reading

  • usposobienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • usposobienie in Polish dictionaries at PWN