ustulans
Latin
Etymology
Present participle of ustulō.
Participle
ustulāns (genitive ustulantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ustulāns | ustulantēs | ustulantia | ||
| genitive | ustulantis | ustulantium | |||
| dative | ustulantī | ustulantibus | |||
| accusative | ustulantem | ustulāns | ustulantēs ustulantīs |
ustulantia | |
| ablative | ustulante ustulantī1 |
ustulantibus | |||
| vocative | ustulāns | ustulantēs | ustulantia | ||
1When used purely as an adjective.