utgietan
Old Dutch
Etymology
Verb
ūtgietan
Inflection
Conjugation of ūtgietan (strong class 2)
| infinitive | ūtgietan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | gieto ūt, gieton ūt | gōt ūt |
| 2nd person singular | giutis ūt | guti ūt |
| 3rd person singular | giutit ūt | gōt ūt |
| 1st person plural | gietun ūt | guton ūt |
| 2nd person plural | gietit ūt | gutot ūt |
| 3rd person plural | gietunt ūt | guton ūt |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | giete ūt | guti ūt |
| 2nd person singular | gietis ūt | guti ūt |
| 3rd person singular | giete ūt | guti ūt |
| 1st person plural | gietin ūt | gutin ūt |
| 2nd person plural | gietit ūt | gutit ūt |
| 3rd person plural | gietin ūt | gutin ūt |
| imperative | present | |
| singular | giet ūt, giut ūt | |
| plural | gietet ūt | |
| participle | present | past |
| ūtgietandi | ūtgotan, ūtgigotan | |
Descendants
- Middle Dutch: uutgieten, utegieten
- Dutch: uitgieten
Further reading
- “ūtgietan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012