utgitian
Old Dutch
Etymology
Verb
utgitian
Inflection
Conjugation of ūtgitian (strong class 2 irregular, Verner alternation)
infinitive | ūtgitian | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | gitio ūt, gition ūt | gitōg ūt |
2nd person singular | gities ūt | gitugi ūt |
3rd person singular | gitiet ūt | gitōg ūt |
1st person plural | gitiun ūt | gitugon ūt |
2nd person plural | gitiet ūt | gitugot ūt |
3rd person plural | gitiunt ūt | gitugon ūt |
subjunctive | present | past |
1st person singular | gitie ūt | gitugi ūt |
2nd person singular | gitiis ūt | gitugi ūt |
3rd person singular | gitie ūt | gitugi ūt |
1st person plural | gitiin ūt | gitugin ūt |
2nd person plural | gitiit ūt | gitugit ūt |
3rd person plural | gitiin ūt | gitugin ūt |
imperative | present | |
singular | gitieg ūt | |
plural | gitiet ūt | |
participle | present | past |
ūtgitiandi | ūtgitogan |
Further reading
- “ūtgitīan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012