uurran
Finnish
Verb
uurran
- first-person singular present indicative of uurtaa
Ingrian
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.) Related to uurre.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈuːrːɑn/, [ˈuːrːən]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈuːrːɑn/, [ˈuːrːɑn]
- Rhymes: -uːrːɑn
- Hyphenation: uur‧ran
Noun
uurran
- rut (groove or track)
Declension
| Declension of uurran (type 15/hapan, rt-rr gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | uurran | uurtamat |
| genitive | uurtaman | uurtamiin |
| partitive | uurranta, uurrant | uurtamia |
| illative | uurtamaa | uurtamii |
| inessive | uurtamaas | uurtamiis |
| elative | uurtamast | uurtamist |
| allative | uurtamalle | uurtamille |
| adessive | uurtamaal | uurtamiil |
| ablative | uurtamalt | uurtamilt |
| translative | uurtamaks | uurtamiks |
| essive | uurtamanna, uurtamaan | uurtaminna, uurtamiin |
| exessive1) | uurtamant | uurtamint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 627