uwarunkowanie

Polish

Etymology

From uwarunkować +‎ -anie.

Pronunciation

  • IPA(key): /u.va.ruŋ.kɔˈva.ɲɛ/
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: u‧wa‧run‧ko‧wa‧nie

Noun

uwarunkowanie n

  1. (uncountable) verbal noun of uwarunkować
  2. (countable, somewhat literary) conditioning (that which has an influence on something)
    uwarunkowanie społeczne ― social conditioning

Declension

Declension of uwarunkowanie
singular plural
nominative uwarunkowanie uwarunkowania
genitive uwarunkowania uwarunkowań
dative uwarunkowaniu uwarunkowaniom
accusative uwarunkowanie uwarunkowania
instrumental uwarunkowaniem uwarunkowaniami
locative uwarunkowaniu uwarunkowaniach
vocative uwarunkowanie uwarunkowania

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.