uyuma

Turkish

Noun

uyuma (definite accusative uyumayı, plural uyumalar)

  1. verbal noun of uyumak

Declension

Declension of uyuma
singular plural
nominative uyuma uyumalar
definite accusative uyumayı uyumaları
dative uyumaya uyumalara
locative uyumada uyumalarda
ablative uyumadan uyumalardan
genitive uyumanın uyumaların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular uyumam uyumalarım
2nd singular uyuman uyumaların
3rd singular uyuması uyumaları
1st plural uyumamız uyumalarımız
2nd plural uyumanız uyumalarınız
3rd plural uyumaları uyumaları
definite accusative
singular plural
1st singular uyumamı uyumalarımı
2nd singular uyumanı uyumalarını
3rd singular uyumasını uyumalarını
1st plural uyumamızı uyumalarımızı
2nd plural uyumanızı uyumalarınızı
3rd plural uyumalarını uyumalarını
dative
singular plural
1st singular uyumama uyumalarıma
2nd singular uyumana uyumalarına
3rd singular uyumasına uyumalarına
1st plural uyumamıza uyumalarımıza
2nd plural uyumanıza uyumalarınıza
3rd plural uyumalarına uyumalarına
locative
singular plural
1st singular uyumamda uyumalarımda
2nd singular uyumanda uyumalarında
3rd singular uyumasında uyumalarında
1st plural uyumamızda uyumalarımızda
2nd plural uyumanızda uyumalarınızda
3rd plural uyumalarında uyumalarında
ablative
singular plural
1st singular uyumamdan uyumalarımdan
2nd singular uyumandan uyumalarından
3rd singular uyumasından uyumalarından
1st plural uyumamızdan uyumalarımızdan
2nd plural uyumanızdan uyumalarınızdan
3rd plural uyumalarından uyumalarından
genitive
singular plural
1st singular uyumamın uyumalarımın
2nd singular uyumanın uyumalarının
3rd singular uyumasının uyumalarının
1st plural uyumamızın uyumalarımızın
2nd plural uyumanızın uyumalarınızın
3rd plural uyumalarının uyumalarının

Verb

uyuma

  1. second-person singular negative imperative of uyumak

Further reading

  • uyuma”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu