vârtute

See also: vãrtute

Romanian

Alternative forms

  • vîrtuteold orthography

Etymology

Inherited from Latin virtūs, virtūtem. Compare the neologism virtute.

Noun

vârtute f (plural vârtuți)

  1. (archaic) strength, power, force

Declension

Declension of vârtute
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative vârtute vârtutea vârtuți vârtuțile
genitive-dative vârtuți vârtuții vârtuți vârtuților
vocative vârtute, vârtuteo vârtuților