vǫkna

Old Norse

Etymology

From vǫk.

Verb

vǫkna

  1. (intransitive) to become wet

Conjugation

Conjugation of vǫkna — active (weak class 2)
infinitive vǫkna
present participle vǫknandi
past participle vǫknaðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular vǫkna vǫknaða vǫkna vǫknaða
2nd person singular vǫknar vǫknaðir vǫknir vǫknaðir
3rd person singular vǫknar vǫknaði vǫkni vǫknaði
1st person plural vǫknum vǫknuðum vǫknim vǫknaðim
2nd person plural vǫknið vǫknuðuð vǫknið vǫknaðið
3rd person plural vǫkna vǫknuðu vǫkni vǫknaði
imperative present
2nd person singular vǫkna
1st person plural vǫknum
2nd person plural vǫknið
Conjugation of vǫkna — mediopassive (weak class 2)
infinitive vǫknask
present participle vǫknandisk
past participle vǫknazk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular vǫknumk vǫknuðumk vǫknumk vǫknuðumk
2nd person singular vǫknask vǫknaðisk vǫknisk vǫknaðisk
3rd person singular vǫknask vǫknaðisk vǫknisk vǫknaðisk
1st person plural vǫknumsk vǫknuðumsk vǫknimsk vǫknaðimsk
2nd person plural vǫknizk vǫknuðuzk vǫknizk vǫknaðizk
3rd person plural vǫknask vǫknuðusk vǫknisk vǫknaðisk
imperative present
2nd person singular vǫknask
1st person plural vǫknumsk
2nd person plural vǫknizk

Descendants

  • Icelandic: vökna

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “vökna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 503; also available at the Internet Archive