vaanvoerder
Dutch
Etymology
From vaan + voeren + -er, calque of German Fahnenführer. First attested in the 17th century.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvaːnˌvur.dər/, [-vuːr-]
- Hyphenation: vaan‧voer‧der
Noun
vaanvoerder m (plural vaanvoerders)
- (archaic) ensign (officiel bearing a battle standard or vane)
- Synonyms: vaandrager, vaandrig