vacillatio
Latin
Etymology
Noun
vacillātiō f (genitive vacillātiōnis); third declension
- rocking to and fro
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | vacillātiō | vacillātiōnēs |
| genitive | vacillātiōnis | vacillātiōnum |
| dative | vacillātiōnī | vacillātiōnibus |
| accusative | vacillātiōnem | vacillātiōnēs |
| ablative | vacillātiōne | vacillātiōnibus |
| vocative | vacillātiō | vacillātiōnēs |
Descendants
- Catalan: vacil·lació
- English: vacillation
- French: vacillation
- Galician: vacilación
- Italian: vacillazione
- Portuguese: vacilação
- Romanian: vacilație
- Spanish: vacilación
References
- “vacillatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vacillatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.