valur
Faroese
Etymology
From Old Norse valr (“the slain, the fallen”), from Proto-Germanic *walaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɛaːlʊɹ/
- Rhymes: -ɛaːlʊɹ
Noun
valur m (genitive singular vals, plural valir)
- (historical) battlefield
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | valur | valurin | valir | valirnir |
| accusative | val | valin | valir | valirnar |
| dative | vali | valinum | vølum, valum | vølunum, valunum |
| genitive | vals | valsins | vala | valanna |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvaːlʏr/
- Rhymes: -aːlʏr
Etymology 1
From Old Norse valr (“hawk, falcon”).
Noun
valur m (genitive singular vals, nominative plural valir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | valur | valurinn | valir | valirnir |
| accusative | val | valinn | vali | valina |
| dative | val | valnum | völum | völunum |
| genitive | vals | valsins | vala | valanna |
Etymology 2
From Old Norse valr (“the slain, the fallen”), from Proto-Germanic *walaz (“corpse, body; carnage”).
Noun
valur m (genitive singular vals, no plural)
- the fallen; casualties of a war or battle
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | valur | valurinn |
| accusative | val | valinn |
| dative | val | valnum |
| genitive | vals | valsins |
Maltese
Etymology
Borrowed from Italian valore and/or Sicilian valuri.
Pronunciation
- IPA(key): /vaˈluːr/
Noun
valur m (plural valuri)
Related terms
Old French
Alternative forms
Etymology
From Late Latin valōrem, accusative singular of valor, from Latin valeō.
Noun
valur oblique singular, m (oblique plural valurs, nominative singular valurs, nominative plural valur)