vandringsmand
Danish
Etymology
vandring (“wandering, traveling”) + mand (“man”)
Noun
vandringsmand c (singular definite vandringsmanden, plural indefinite vandringsmænd)
- (dated) male traveler
Declension
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | vandringsmand | vandringsmanden | vandringsmænd | vandringsmændene |
| genitive | vandringsmands | vandringsmandens | vandringsmænds | vandringsmændenes |